Ster: Welk was uw beroep?

Willy: Horlogemaker-juwelier.

Ster: Waar en hoe ben je begonnen muziek te leren en te spelen?

Willy: In de dorpsharmonie van Belgrade (Namen) en verplicht door mijn ouders. Vervolgens met M. Fosséprez, klarinetsolo van de Muziek van de Gidsen die mij naar het conservatorium van Namen heeft gestuurd. Na een verhuis heb ik mijn studies afgemaakt in de academie van Sint-Pieters-Woluwe waar , in 1956, de 1ste prijs van de regering heb gewonnen voor klarinet en notenleer. Daarna heb ik een jaar fluit gestudeerd in de academie van Etterbeek.

Ster: Waarom heb je alt-saxofoon gekozen?

Willy: Tijdens mijn muziekstudies (namelijk klarinet) speelde ik op de saxofoon van mijn broer zonder dat hij het wist en ik vond dat een gemakkelijker instrument. Ik moest er alleen wel voor zorgen dat hij me niet betrapte.

Ster: Speel je ook nog een ander instrument?

Willy: Ja, klarinet, dwarsfluit en een beetje gitaar.

Ster: Spelen je kinderen ook muziek?

Willy: Mijn oudste dochter heeft gedurende slechts 2 jaar piano gestudeerd en de jongste is klassiek danseres geworden en doet dit ook beroepsmatig. Ik ben erg fier op haar voor de moed die ze opbrengt want het lichaam is een erg moeilijk instrument.

Ster: Vind je het niet spijtig dat ze niet met je samen spelen ?

Willy: Nee eigenlijk niet.

Ster: Heb je in verschillende bands ed. gespeeld?

Willy: Ik denk dat ik immens veel geluk heb gehad dat andere muzikanten nooit zullen hebben. Dankzij mijn leraar heb ik vanaf 16 jaar mogen spelen in het theater van de Folies Bergères in Brussel (operettemuziek). Zowel voor fluit, klarinet of saxofoon.
Ziehier enkel voorbeelden van muziekactiviteiten uit die tijd: Symfonisch orkest van de ‘jeunesses Musicales’, muzikant bij het Volksbal, elke week binnen een plejade van beroepsorkesten of andere. Dit was te danken aan de verschillende instrumenten die ik bescheiden beheerste en mijn kennis om op zicht te lezen, maar hierdoor geraakte ik in het milieu bekend.
Zo heeft, in 1966, een toenmalig bekend zanger, Micky Day mij aangeworven voor zijn nieuwe Band, ‘Micky Day et les Caravelles’, gesponsord door Sabena en de RTB. Dit was vooral als sax ten./klar/fluit/zang-gitaar. Ik ben er gebleven tot in 1980 en dit was het einde van het orkest. Ik heb veel aan hem te dan ken en aan de talrijke muzikanten die ik gedurende deze periode leerde kennen: Freddy Sunder, Willy Vandewalle, Freddy Neiuland en nog vele anderen waren onschatbare metgezellen en echte professionals.

Ster: Je bent eveneens de leader van Sax-O-Carré. Hoe is deze groep tot stand gekomen?

Willy: Ook dit is een zeer mooi verhaal. De quattuor is ontstaan enkele jaren voordat ik erbij kwam maar door interne conflicten functioneerde hij niet goed. Met zijn vieren, afkomstig van De Ster, hebben wij de fakkel overgenomen. Dit waren Philippe (SAX Bar), Norbert (NONO geheten Sax ten), Anne ( Alt Sax) en mezelf (sopr sax en alt). Het heeft enkele jaren geduurd vooraleer het ensemble tot ontplooiing kwam. Er zijn een aantal wisselingen gebeurd doorheen de jaren maar dat is niet meer dan normaal.

Ster: Had je nooit zin zelf een big band op te richten of te dirigeren?

Willy: Ja, natuurlijk. Ik heb een big band opgericht met muzikanten van de Koninklijke harmonie Sint Hubertus van Tervuren. Ik heb deze gedurende een vijftiental jaar gedirigeerd. Ik vermeld terloops dat er 4 muzikanten van De Ster deel van uitmaakten Charle-Charlie-Squinquel-Lutgarde-René. Ik dank hen hierbij nogmaals. Wij waren met 18.

Ster: Speel je nog in andere harmonies?

Willy: Ja, in Kortenberg, in de concertband CONEK. Ik geef er sedert 6 jaar les in saxofoon, klarinet en fluit.

Ster: Je kent onze chef al sedert vele jaren, nietwaar?

Willy: Ja inderdaad. Het is zeker de beste dirigent die ik in mijn leven als muzikant heb ontmoet. Hij zou een school moeten oprichten om dit moeilijk beroep aan te leren aan al diegenen die met veel pretentie aan (hoge) scholen afstuderen en van wie de zin voor muziek evenredig is met hun gebrek aan cultuur. Paul is mijn vriend maar ook de vriend van zijn muzikanten en van de muziek.

Ster: Hoelang speel je al bij ons?

Willy: Meer dan 10 jaar maar in de liefde telt men niet !

Ster: Je hebt dus de evolutie van het orkest meegemaakt?

Willy: Niet echt. Ik kwam van een ander orkest waar Paul met succes dirigeerde en dat me beviel in de keuze van de stukken en qua stijl.

Ster: Hoe kan je die evolutie verklaren?

Willy: Door het respect van de dirigent voor zijn publiek. Hij komt niet om bepaalde officiële instanties te behagen maar opdat het publiek en zijn muzikanten na een concert met een gelukkig gevoel huiswaarts keren. Dit is het enige doel !

Ster: Hoe voel je je binnen onze groep?

Willy: Goed! Gelukkig! Wat kan ik meer zeggen?

Ster: Welke concerten verkies je? Kleine zaaltjes of de Grote markt?

Willy: Dit heeft geen belang voor mij. De kwaliteit telt voor mij en de positieve reacties van het publiek.

Ster: Welke muziekstijl verkies je te beluisteren of te spelen?

Willy: Ik heb een klassieke opleiding genoten en ik apprecieer nog steeds deze muziekstijl zowel om te beluisteren of om te beoefenen. Ik ben bij de Jazz of veeleer de Swing terechtgekomen door de naoorlogse periode die ons, via de Amerikaanse muziek, heeft omgetoverd. Ik zou zeggen dat ik van muziek hou en me erin verdiep. Ze helpt me zowel in momenten van geluk als van eenzaamheid. Ik dank mijn ouders die mij verplicht hebben naar de notenleer-lessen te gaan.

Ster:Jonge muzikanten zijn de laatste tijd bij het orkest gekomen. Welke boodschap kan je hen meegeven?

Willy: De muziekstudie duurt zolang als men muziek speelt. Zoals bij dans of zang moet men zich opwarmen met toonladders en studies. Nooit denken dat met zeer goed is maar denken dat het volgende keer beter zal zijn. Wanneer je oudere muzikanten bekijkt die hun kunst beoefenen, bedenk dan dat ze niet geraakt zijn waar ze nu zijn zonder hard werken en in soms moeilijke omstandigheden, op merkloze instrumenten. Respect is dus heel belangrijk. 2de of zelfs 3de stem spelen gedurende enkele jaren is ook geen oneer maar de verplichte weg die moet worden afgelegd voor elk muzikant. We hebben dit allemaal meegemaakt.
Bravo voor jullie moed want De Ster is geen gemakkelijke opgave.