DEBOECK Alain

, door Michel Possoz

Ouderdom : 53
Nationaliteit : Belg

Ster : Waar en hoe heb je geleerd muziek te spelen?
Tijdens mijn secundaire studies (1972-1977) was er een verplichte cursus (notenleer en blokfluit). De leraar heette REMY (dit vindt men niet uit). Daar was ik dol van. Ik heb alless gespeeld alleen door het luisteren. Toen zou ik graag verder gestudeerd hebben op de academie maar ik heb mijn voorkeur gegeven aan de voetbal in Grimbergen en later bij de RSC Anderlecht (de chef zal dit graag horen).

Ster: Hoe heb je voor de trompet gekozen en welk is je loopbaan sedert je erop speelt?
Ik wilde blokfluit spelen en ik schreef mij in bij de Academie van Vorst in 1991. Er was geen plaats vrij voor de cursus instrument en ik begon dus met de notenleer (sedert dien noemt men dat “muzikale vorming”). Na een jaar kwam de directeur van de academie (Jacques van Herentals) in de klas notenleer om ons mede te delen dat een cursus voor trompet vrij geworden was. Ik dacht “welk risico kan ik lopen?”. Heel mijn leven zal ik mij mijn eerste ontmoeting met de leraar voor koperinstrumenten (René Rombaux – Muziek der Gidsen, aub) die mij vroeg welke muziek ik graag had. Ik antwoordde hem: Miles Davis, Dizzy Gillespie, Arturo Sandoval. Zijn antwoord was: “Dit valt mee, wij gaan beginnen met Arban, Bach en Haendel, als het je niet al te veel stoort (!) René was een formidabele leraar. Ik behaalde mijn prijs in 2000, dus op 41 jaar.

Ster: Je bent gehuwd, heb je kinderen of je echtgenote die muziek spelen, ofwel familie in de muziekwereld?
Mijn echtgenote voelt het meer voor litteratuur en grafische kunsten. Maar een neiging voor de klarinet mag niet uitgesloten worden. Mijn dochter Emilie voltooid haar hogere studies en heeft een muzikale loopbaan op dwarsfluit. Ik heb een aanverwante oudoom (August De Boeck) die een beroemde Belgische vioolspeler en schrijver is. Hij heeft zijn straat in Evere. Misschien de sprong der generaties? (ik scherts).

Ster: Heeft de muziek in grote plaats in jouw leven?
Ja. De woensdag avond is heilig. Onberispelijke ademhaling van zuurstof. Muziek in groep is een raar moment. Is te aanmoedigen.

Ster: Welk is jouw beroep?
Ik ben commercieel in een internationale informaticafirma, verantwoordelijk voor de diensten op het vlak van België en Luxemburg.

Ster: Heb je andere hobbies?
Te voet gaan wandelen of motor met mijn echtgenote. Ook zwemmen.

Ster: Sedert hoeveel jaren ben je bij ons en hoe ben je bij ons gekomen?
Maart 2010. Ik kende de Ster want ondertussen had ik trompetcursussen jazz genomen op de academie van Evere (Michel Paré) en ik kende Patrick (Rousseau – trompet bij de Ster). Ik heb mij op een herhaling aangeboden en ik werd werkelijk zeer goed ontvangen.

Ster: Hoe beleefde je de eerste concerten?
Na twee herhalingen, concert voor de gepensioneerden in het Sportcentrum. Totale stress. Lezen op zicht. Ik wil hartelijk Jan (De Coninck) danken voor zijn ondersteuning tijdens het concert. Ik heb ook Pierrot (eerste trompet) ontmoet die mijn gids voor de volgende activiteiten geworden is. De muziek blijft dus een menselijke avontuur eerst en vooral.

Ster: Hoe voel je jezelf in ons midden?
Zeer goed. Ik probeer ook nuttig te zijn ten bate van iedereen. Vermoedelijk mijn herinneringen aan de boy-scout tijd.
Ster: Is er een of meerdere concerten die bijzonder in je geheugen blijven?
Eindejaarsconcert. Apotheose. De kers op het gebak. Men vergeet de moeilijke momenten en men geniet. Groot moment.

Ster: Heeft het weekeinde in Port-sur-Saône iets veranderd onder de muzikanten?
Ja. Het programma was foutloos. Het Franse publiek stond recht. Wij hebben een solidariteit onder de muzikanten (terug)gevonden. Ik zal dit moment nooit vergeten. Maar wij mogen niet vergeten dat dit alles niet mogelijk zou zijn zonder de toewijding van het bestuur dat zich totaal inzet. Dank aan allen.

Ster: Hoe leef je met de stress van de muziekdirigent voor een belangrijk concert?
Onze chef is een perfectionist. We gaan hem dat niet verwijten. Dit genereert een stress bij de muzikanten omdat iedereen op de hoogte wil zijn. Het geheim verblijft in het feit dat men bewust moet zijn van de capaciteiten van iedere muzikant en dat in functie hiervan een program samengesteld moet worden. Dit is alle keren niet zo eenvoudig.

Welk boodschap zou je aan de muzikanten van het orkest, jong en minder jong, of aan de orkestleider willen brengen?
Ik zou aan de jongeren willen zeggen dat ze van dit fantastisch geluk moeten profiteren aan een pupiter te mogen spelen. Ikzelf had het vroeger willen doen. Dit mag gezegd worden. De concerten met de academie van Evere zullen misschien roepingen wekken.

Voor de chef: om een beroemde publiciteit te parodiëren: “Paul Schoovaerts? What else?”

Dank u wel Alain om de pupiter van de trompetten vervoegd te hebben, zeer trouw en weliswaar een beetje « boy—scout », altijd klaar om te helpen en in het bijzonder de woensdag om de pupiters en al het materiaal op te bergen. Een grote “Dank U” voor uw vriendschap met je collega’s muzikanten voor tijdens en in het bijzonder NA de repetities…