Ster : Welk was je beroep ?
Ik was onderwijzer in de lagere toepassingsschool in de normale school van ‘s Gravenbrakel.

Ster :Waar en hoe begon je met de muziek ?
Zodra ik op rust gegaan ben in 2001 heb ik besloten muziek aan te leren. Ik begon bij de muziekschool van de gemeentelijke harmonie in Rebecq. 2 jaar klarinet. Dan volgde ik één jaar cursus bij de academie van ’s Gravenbrakel. De academische sfeer beviel mij niet. Ik doe verder met privé cursussen met Mevrouw Vinciane Maus.

Ster : Heb je andere hobbies ?
Ik heb 7 toneelstukken gespeeld.
Ik heb een amateur voetbalploeg opgericht met leraren van de normaalschool. Ieder jaar richtte ik een match in in het buitenland : London, Parijs, Amsterdam, Koblenz,…
Ik heb voetbal gespeeld met Zinnik in 1ste provinciaal ; kwetsuren aan de knie hebben mij gedwongen dit sport niet verder te oefenen. Dan heb ik tennis gespeeld in interclub met de Pignolet van Brakel.
’s Winters oefenden wij langloopskiën met het gezin. Dit was de gelegenheid om deel te nemen aan rennen zoals La Fagnarde en de Eifel Ski Tour. De knieën wilden niet meer, dan richtte ik mij naar wieltoerisme. De “Braquet Brainois” is mijn club sedert een groot aantal jaren. De lust om te organiseren en mijn horizonten verbreden liet mij nooit los. Ik nam deel aan onvergetelijke internationale wieltochten : Parijs-Cambrai, 240 km met vertrek van de Eiffeltoren om 5 uur ‘s morgens en per fiets dwars door Parijs, Lille-Hardelot, ‘s Graverbrakel-Keulen, de bergen van Reims, Parijs-Honfleur, de brevetten van 200 en 300 km, de Ardéchoise in een dolle stemming met 12.000 deelnemers, het Marathon der Dolomieten, 15.000 deelnemers in een mythisch decor met ongelofelijke percentages der beklimmingen, dit voor de tochten zonder ritten.
Om mijn 50 jaar te vieren nam ik deel aan de de Ronde va Frankrijk voor wieltoeristen in 1996. 3.250 km, 21 ritten, 32.000 m beklimmingen en vertrek van Redon.
In 2002 vertrok ik met de fiets van ’s Gravenbrakel om maar Sint Jacobs van Compostella in 18dagen te rijden, 2.200 km langs Le Puy en Velay.
In 2004, nog een ronde van Frankrijk : 3.300 km, 32.000 m beklimming, 21 ritten, vertrek uit La Rochelle. Alle grote passen van de Alpen en van de Pyreneën, alsook de Ventoux, werden beklommen.
Ik rij ook met Cyclo-cœur, een tndem cyclo-club voor blinden. Met mijn echtgenote zijn wij lid van Handi-Rando, een club voor tochten met mensen die over een beperkte mobiliteit beschikken : wandeling in Joëlette in de bossen en in de bergen. In deze beide clubs heerst er een fantastische sfeer, al deze gehandicapten zijn uitzonderlijke personen.
In 1996 bekwam ik het verdienstkruis van de stad ‘s Gravenbrakel, Prijs van de Jury.
Van dit alles ben ik helemaal niet trots, ik onthoud ervan : het ontdekken van nieuwe horizonten, de tegemoetkoming met andere, de zelfoverwinning, de mooie natuur, grote lachpartijen, grote momenten van eenzaamheid, de lust voor inspanning en de vreugde zijn gezin terug te vinden na de tochten. En dit was allemaal mogelijk dank zij de medeplichtigheid van mijn echtgenote, Josée.

Ster : Waarom koos je de tenor sax als instrument ?
Het is een instrument dat mij altijd gefascineerd heeft : soepelheid, variëteit, fantasie. De sax tenor is een beetje zoals ik en ik ben een beetje de tenor sax. Wij tesamen zijn maar één persoon.

Ster : Hoe kwam je bij ons terecht ?
De Ster kwam spelen in ‘s Gravenbrakel en in Houdeng. Van het repertorium was ik betoverd. Het is de aard van muziek die ik wil spelen.

Ster : Als nieuweling, welke zijn je indrukken inzake orkest, de muziekleider of de keuze van de muziekstukken ?
In het orkest voel ik mij goed. Ik leer er veel. Iedereen doet zijn best om het beste van zichzelf te geven. Het is een geheel met veel ritme, de bewerkingen zijn goed uitgekozen. Ik waardeer de volharding van de chef, zijn directiewijze is zeer duidelijk. Zijn aanwijzingen zijn duidelijk gedistilleerd. Ik ben een jonge muzikant van 64 jaar en ik heb nog veel te leren.

Ster :Voel je jezelf goed aan de pupiter ?
Ja, maar niet wanneer ik solo moet spelen. Ik voel mij een beetje vast zitten wanneer ik snel achtsten of zestienden moet spelen !

Ster : Speel je ook in een ander orkest ?
Ik speel bij de gemeentelijke harmonie van Rebecq, bij de harmonie Saint-Joseph van ‘s Gravenbrakel, bij de Southern Brussels Concertband van Drogenbos en bij het ensemble instrumental van de academie van ‘s Gravenbrakel. Het is te veel…

Ster : Hoe beleefde je je eerste concert ?
Het was in het Sportcomplex van Evere. Ik had plankenkoorts, ik was bang slecht te spelen.

Ster : Het eindejaarsconcert is er een waarvoor de muziekleider zeer veeleisend is. Hoe verdraag je de stress voor dit concert ?
Het eindejaarsconcert is een geschenk dat aan het publiek aangeboden wordt. Een geschenk moet uitzonderlijk zijn en de presentatie moet verzorgd zijn. Het is dus normaal dat de chef veeleisend is. Stress en plankenkoorts zijn elementen die de gebeurtenis die zich voorbereidt belangrijk maken.

Ster : Je indrukken over het eindejaarsconcert ?
Mooi ontwerp dat spektakel en concert verzamelt. De muzikanten zijn de voornaamste acteurs vermits ze in alle delen van het spektakel tussenkomen.
Het is voor mij een grote voldoening : een klein muzikantje zoals ik dat aan een grote gebeurtenis deelneemt !

Ster : Heb je suggesties bij te dragen ?
Men moet aan een maximum aan mensen, jongen en minder jongen, dat het spelen van muziek veel voldoening kan schenken.
Muziek is toch zo mooi !!!