Mme

MAWET Claudine Wemmel

, door Michel Possoz

Ouderdom: 48 jaar
Nationaliteit: Belg

Welk is je beroepsactiviteit?
Ik ben secretaresse in de garage van mijn echtgenoot. Ik jou mij vooral bezig met de boekhouding en een aantal kleine dingen die de anderen niet willen doen (Dat zijn de vrouwen)… Voor de publiciteit is hij concessiehouder SEAT en SKODA in Ganshoren, CGO CENTER van de naam van onze drie kinderen Cedric, Gregory en Olivier.

Waar en hoe begon je muziek te spelen ?
Rond 13 en een half jaar door het starten van muzikale humaniora’s.

Hoe heb je de dwarsfluit gekozen?
Wel, ik speelde blokfluit, niet al te slecht en ik luisterde altijd klassieke muziek. Mijn ouders hebben dan gedacht: waarom zouden we ze niet naar artistieke humaniora’s richten vermits ze de indruk geeft dit graag te hebben! Ja, maar ik wilde piano leren!!! Vermits ik de muziek begon samen met mijn humaniora’s, heeft de directeur van de muziekacademie mij gezegd dat de piano een te moeilijk instrument was en dat ik voor een blaasinstrument moest kiezen. Ik heb blokfluit gespeeld, nu zal ik nog fluit spelen, maar nu dwarsfluit.

Speel je ook van een ander instrument ?
Ik heb 4 jaar piano geleerd, 1 jaar fagot, 1 jaar viool. Ik speelde een beetje gitaar, maar dit instrument bevalt mij niet.

Heb je je nooit ingebeeld beroepsmuzikant te worden ?
Ja, maar de toekomst heeft er anders over beslist (no comment).

Sedert wanneer speel je bij ons, en hoe ben je bij ons gekomen ?
Goede vraag. Ik moet nadenken… Ik moet er zijn sinds 2002 of 2003, ik weet het niet meer juist. In feite, ter gelegenheid van de concerten die de Ster inricht door het uitnodigen van andere harmonieën of muziekgroepen, heb ik gespeeld met het orkest van dwarsfluiten van Brussel van de heer René De Macq in de zaal van de Ster en jullie speelden na onze prestatie.
Ik heb geluisterd en daar was ik dadelijk zoals betoverd… voor deze harmonie had ik en flash! Wel ja!

Speel je ook met een andere groep ?
Ja… Ik heb gespeeld met de harmonie van Jette onder de leiding van Dominique Lecomte van 2003 tot 2008. Ik speelde bij de harmonie van de politie gedurende één jaar, iedere zaterdag morgen heb ik met het fluitenorkest gespeeld gedurende een tiental jaren. Ik liet een kleine quatuor in de steek waarmee ik sedert 6 jaren speelde om naar een andere te gaan sedert januari van dit jaar… dit alleen voor een kwestie van uurroosters… Nu ga ik beginnen met het orkest van VOS Beigem waar mijn vrienden Ludo en Gerard reeds gekleefd zitten.

Welke muziekstijl luister je of speel je het liefst?
Mijn grote liefde is de grote klassieke muziek. Maar ik hou ook veel van militaire muziek en dit laat zich thuis voelen. Ik ben DE CHEF… tenminste probeer ik… De militaire muziek is zoals mijn karakter thuis, op het werk, enz. Ik ben vierkantig, georganiseerd, rechtuit, simmetrisch, ik heb een hekel aan het onverwachte en aan wanorde. Kwaliteit of gebrek, dit hangt af van hoe men het ziet. Met de jaren prijs ik altijd meer jazz, Ierse muziek en ik speel graag ragtimes.

Gaan je kinderen op de sporen van hun moeder ?
Vroeger, ja. Mijn oudste zoon speelde klavier, gitaar en slagwerk. Mijn tweede zoon, alleen slagwerk en de laatste piano en slagwerk. Alles viel stil voor iedereen bij het overlijden van mijn oudste zoon, nu reeds 6 jaar geleden.

Heb je andere hobby’s ?
Ik hou van lectuur en vooral van gastronomie… wanneer ik er tijd voor heb. Ik kan urenlang in de keuken bezig zijn en nog meer bij het versieren van schotels, dit of dat uitsnijden in de ene of de andere vorm, dit vraagt veel tijd en verdwijnt in vijf minuten. Maar dit is mijn liefkozen bezigheid.

Hoe beleef je de stress van de chef voor de belangrijke concerten?
Gestresseerd ? NEEN, NEEN, nooit heb ik bij hem stress gevoeld. Juist een heel klein beetje. Maar ik geef alles dat ik kan opdat hij in zijn muzikanten vertrouwen zou hebben, vooral in deze omstandigheden. Ik ken er andere die veel meer stress hebben en die zelfs beroepsmuzikanten zouden doen vluchten…

Welke zijn, of welk is het concert dat je de beste herinnering gelaten heeft ?
Graag heb ik de eindejaarsconcerten, ook wanneer ik lievert de concerten heb met alleen de big band, zonder zanger of zangeres.
Speciaal graag had ik het concert dat Paul wel wilde geven met al de muzikanten in de garage van mijn echtgenoot Patrick, drie jaar geleden.

Welk bericht zou je willen overdragen aan de muzikanten van het orkest ?
Eerst en vooral, aan alle muzikanten van de STER, aan al diegenen die dit artikel zullen lezen, muzikanten of niet, muziekliefhebbers, zou ik willen zeggen dat ik met hen nog jarenlang veel muzikaal genot wil meeleven. Ik zou willen zeggen dat de muziek voor een tijd de zorgen van het leven tijdens de herhalingen laat vergeten. Ze laat ons telkens herleven. Muziek is een therapie, men is daar om te leren maar ook om zich te ontspannen. En als slotwoord zou ik wensen dat de jongeren, t.t.z. diegenen die nog niet op pensioen zijn (hi ! hi!) (en daarbij ben ik) een voorbeeld zouden vinden bij talrijke muzikanten die met gezondheidsproblemen te doen hebben, die ouder zijn, die bergen en pijnen verplaatsen om op de herhalingen aanwezig te zijn en die soms meer moedig zijn als wijzelf. Laten we hun voorbeeld volgen. En dit zal IK doen.

Het slotwoord : indien U op een instrument speelt en dat U bij een groep wilt komen waar er een superstemming heerst, KOM BIJ DE STER !!!