Ster: Waar en hoe ben je begonnen muziek te spelen?

Fernand: Muziek ben ik per toeval in 1943 in de Harmonie “DE STER” begonnen door mijn broer Raymond. Die was al bezig met notenleer, ook per toeval door een publiciteit van de andere Harmonie van Evere (St Cecilia). Daar onze grootvader Ferdinand Sach stichter was van de Ster moesten wij natuurlijk naar de Ster om familieongemakken te vermijden.

Ster: Waarom heb je voor de hobo gekozen?

Fernand: Hobo was mijn favoriet instrument door het te beluisteren tijdens de herhalingen op woensdag in een herberg op de Vrede plaats. Het instrument werd daar bespeeld door wijlen François Hasaerts (den Bob). Hij heeft mij dan ook mijn eerste les gegeven.

Ster: Bespeel je ook een ander instrument?

Fernand: Met de sax ben ik ook per toeval begonnen tijdens mijn militairdienst in ’t Klein Kasteeltje. Er was daar ook een klein orkest van miliciens.

Ster: Welk was je beroepsactiviteit?

Fernand: 38 jaar in de administratieve diensten van Sabena van 1950 tot 1988.

Ster: Je broer Raymond was fluitist bij de Gidsen. Waarom ben je dezelfde weg niet opgegaan?

Fernand: De na oorloogperiode, er moest zaad in ’t bakske komen. Het leven dus!

Ster: Je speelt bij ons sedert 1943, dus onder de leiding van verschillende dirigenten en de evolutie van het orkest gekend, die niet meer helemaal een harmonie is. Want denk je van deze evolutie?

Fernand: De eerste Chef die ik kende was Pieter Alderson, mijn leraar en meester (Pikke Viaul). Hij was kleermaker van beroep maar uitstekende muzikant. (Zijn grootvader was trouwens de eerste dirigent van de “Ster”). Bij zijn overlijden werd hij vervangen door Dhr. Clabecq, trompet in het Nationaal Orkest, waarmee we de grote klassiek werken die toen “à la mode” waren gespeeld hebben. Hij moest het orkest verlaten wegens ziekte. Op aandringen van Voorzitter Van Obbergen overnam mijn broer Raymond, terug uit Duitsland, het orkest.
Na vijf jaar, voor beroepsredenen, overnam zijn vriend muzikant uit Duitsland Pierre Weemaels het orkest in 1979.
Dan werd het onze huidige Chef, Paul Schoovaerts die de muziekstijl en de orkestraties helemaal veranderde, waardoor de evolutie uiterst snel en gunstbaar was.

Ster: Je was dirigent van de “Symphonie Ideale” gedurende talrijke jaren. Symphonie betekent klassieke muziek, heb je geen gebrek aan dit klassieke repertorium?

Fernand: Ja, nog eens per toeval door het ongelukkige omstandigheden, het droevige overlijden van onze chef Roger Vandenhauwe (33 jaar). Ik nam het op voor één jaar in afwachting een nieuwe aan te stellen. Die kwam er nooit. Zo hield ik het vol van 1979 tot 1995. Het repertoire was klassiek per definitie en ik had het graag. Een muzikant moet alle stijlen van muziek uitoefenen, ’t is plezant en leerzaam.

Ster: Je hebt dus geen echt behoefte aan het leiden van een orkest?

Fernand: De directie mankeert mij niet, het is tijdslopend en ’t is altijd niet naar waarde geschat.

Ster: Hoe beleef je de concerten op de Grote Markt te Brussel of in de Bozar?

Fernand: Ik geloof dat iedere muzikant er van droomt om eens op de Grote-Markt of in de Bozar te kunnen spelen. Het is tof, het is prachtig. Te mogen spelen voor +/- 2.000 personen is formidabel.

Ster: Speel je ook in een andere groep?

Fernand: Ik speel nog bij de Filharmonie van Jette onder de leiding van Dominique Lecomte.

Ster: Welke muziekstijl luister je of speel je het liefst?

Fernand: Ik doe mijn best in alle stijlen van de muziek.

Ster: Welk boodschap zou je willen overbrengen aan de muzikanten van het orkest?

Fernand: Het is heel simpel! Nooit er mee stoppen, muziek is een therapie die voor iedereen waardevol is.