Het ritme gaat sneller, de pauze die in het algemeen op elke woensdag toegestaan wordt, wordt korter, dan verdwijnt ze helemaal. Men voelt dat er nog veel werk is en zeer weinig tijd om alles op zijn plaats te zetten… Tijdens de laatste weken, geen kwestie meer de zaken half te doen, men werkt op de details, men verbetert de onjuistheden, men blijft staan, men hervat en ik denk te mogen zeggen dat iedereen zich totaal inzet om de eisen van onze chef te vervullen! Trouwens, hij heeft recht veeleisend te zijn omdat het juist dit is dat ons toelaat prachtige vertoningen te geven die met succes bekroond worden en dit jaar mag het ook niet anders zijn.! Wij beginnen ook met de bestudering van de werken die wij zullen moeten uitvoeren met onze gast uitgenodigde van dit jaar: Liliane Saint-Pierre. Ik persoonlijk kende ze maar weinig maar ik begrijp zeer snel dat haar muzikale loopbaan haar toegelaten heeft een zeer mooie carrière te maken in de songwereld en het is dus op tamelijk ongeduldige wijze dat ik enkele stukken van haar repertorium ontdek. Spijtig genoeg, zonder de stem die ervan deel uitmaakt, is het uiterst moeilijk de echte waarde van deze partituren te schatten… Ik verwacht dringend te horen wat dit zal zijn met de zangeres!
Met een grote maat moed en veel toewijding, maar steeds met de goede sfeer die een kenmerk van de Ster is, komen wij aan het einde van de repetities die soms zelfs een tiental minuten langer worden… Na zo een werk kom ik altijd uitgeput naar huis, maar ik ben zo gelukkig n fier over het resultaat dat dit van weinig belang is.

De weken vliegen voorbij en wij zijn reeds op woensdag 5 december… vandaag zullen wij de muziekstukken met de zangeres kunnen proberen en ook met de pianist die ze begeleidt. De eerste noten worden gespeeld en daar gaan we! De stukken volgen op elkander, met de opmerkingen van Liliane Saint-Pierre met betrekking tot het tempo of het op zijn plaats zetten. Het moet comfortabel zijn voor haar en voor ons. Ik was door dit eerste contact opgetogen en de partituren die wij week na week gerepeteerd hadden krijgen hun volle zin, nu ze begeleid worden door de stem van de zangeres. Onmiddellijk was ik overtuigd dat dit repertorium aantrek zou hebben omdat er alles was voor alle smaken. Liliane zingt in het Frans, in het Nederlands, in het Engels. Ze vertolkt zowel kalme, rustige en romantische liedjes als meer geritmeerde en meeslepende werken. Ik bewaar van deze repetitie een zeer aangename herinnering en weet nog dat ik op de weg naar huis het refrein van “Soldiers of Love” aan het neuriën was.

Het is nu de laatste herhaling vóór de grote dag. De chef geniet ervan om het complete programma te laten oefenen. Het is een werksfeer, geen tijd voor grapjes. Ik zet mijn partituren in de goede volgorde voor zaterdag, en ik ga niet vermijden te denken dat het programma zeer compleet en gevarieerd is, de chef is er werkelijk in geslaagd ons een waaier van stukken te doen spelen die alle ritmes, muziekgenres bevat. De verschillende gevoeligheden van het publiek zullen alle aangesproken worden… Nog eens is er iets voor iedere smaak en dit is een der redenen van het succes dat wij ieder jaar mogen boeken… De herhaling loopt tot zijn einde, het licht wordt gedoofd, wij komen samen zaterdag 15 december rond 17u45 voor ons eerste optreden van het weekeinde.

Eindelijk ! Zaterdag morgen… pas heb ik mijn ogen geopend dat ik slechts één woord in het hoofd heb : concert ! Ik heb telkens dit aardig gevoel op de dag van de eindejaarsconcerten: een soort van opwinding die over de uren groeit, en dit met een kleine dosis angst, zelfs soms een beetje droevigheid wanneer ik denk dat het weldra zal gedaan zijn… Liefst daaraan niet denken, er is nog veel te doen. Ik kom ten gepaste tijd in de zaal, er is al stemming en gelach terwijl iedereen zijn instrument klaar maakt en enkele noten speelt. Eindelijk ben ik klaar. Ik begeef mij naar het podium om op mijn plaats te gaan zitten en daar is het een waarachtige verrassing… De opstelling die deze keer gerealiseerd werd is eenvoudig fantastisch, alsook het decor! Wat een werk! Iedereen neemt plaats of tenminste probeert plaats te nemen: het is niet gemakkelijk over de prachtige, evenwichtige structuur te klimmen. Wij hebben toch ons best gedaan om gebroken benen en andere catastrofen van gelijke aard te vermijden enkele uren vóór het concert. Iedereen zit op zijn plaats, de instrumenten worden nog eens gestemd, men hoort enkele noten van verschillende stukken, de micro’s worden geplaatst. De

zangeres komt ook aan voor de laatste regelingen, maar zij komt met een tweede verrassing: twee danseressen die een plus zullen brengen voor enkele songs, zoals “Alexandrie, Alexandra”. Deze keer is alles OK. Men verlaat het podium om vlug allen te samen een hapje te nemen achter het scherm. Zoals iedere keer voel ik iets zoals vlinders in mijn buik, ook ben ik niet ongerust, ik voel dat alles goed zal verlopen en de goede sfeer die onder ons altijd heerst heeft als gevolg dat ik mij helemaal kan ontspannen. Maar nu, het is 20 uur en wij komen steeds nog niet op het podium omdat er enkele problemen zijn met het autoverkeer in de straten van Evere… Eindelijk komt iedereen weer op zijn plaats, de mensen installeren zich, het licht gaat uit… ik heb het reeds warm en het concert is nog niet begonnen. Na enkele woorden van onze Voorzitter, geven enkele stokslagen van onze drummer het startsignaal en het gordijn gaat open onder het applaus van het publiek en de eerste tonen van “When The Saints Go Marching In”.
Wij gaan verder met de muziekstukken van het eerste deel. Ze worden alle voorgesteld door onze presentatrice die ook een merkwaardig werk levert vóór dit warm en opgedreven publiek. Ik word meegesleept door de betoverende sfeer die van het podium opstijgt en dit eerste deel loopt snel tot zijn einde. Ondertussen kon het publiek lachen tijdens de zeer originele voorstelling van een humoristische Brusselse sketch.
Tijdens de pauze ga ik naar de bar om enkele personen van mijn gezin te ontmoeten maar het is niet mogelijk niet te horen hoe de toeschouwers het concert waarderen. De woorden “bravo”, “gefeliciteerd” zijn in iedere groep aanwezig. Het publiek is enthousiast.
Het is nu tijd om terug op het podium te komen voor het tweede deel. Na enkele uitvoeringen van het orkest is het nu tijd om onze zangeres voor te stellen. Op eenvoudige maar doeltreffende manier brengt Liliane Saint-Pierre sfeer bij het publiek dat niets anders vraagt, de songs volgen op elkander, het publiek zingt samen met onze zangeres haar grootste successen, de chef leidt zijn orkest “à la baguette” (maar zonder zijn dirigeerstokje), de danseressen en de bassen brengen de bodem van het podium tot daveren. En het is onder een warm applaus dat recht naar het hart gaat dat onze eerste concertdag afgesloten wordt. Zonder enige twijfel mag ik zeggen dat het een waarachtig succes was.

De volgende dag, 14 uur voor iedereen om te herbeginnen ! Ik mag alleen maar hopen dat de sfeer en het spektakel zo goed als gisteren zullen zijn… Opnieuw valt ons repertorium in de smaak, het boekt een ontwijfelbaar succes bij een publiek dat even enthousiast als gisteren is. Alles verloopt op perfecte wijze en de muziek laat mij toe de vermoeidheid te vergeten die ik begin te voelen ingevolge de geleverde inspanningen. De toeschouwers verliezen niets van de vertoning en Liliane Saint-Pierre heeft geen enkel probleem om het publiek mee te sleuren en dat ononderbroken met haar meezingt.
Het was een puur genoegen al deze glimlachen te zien, zowel bij het publiek dat onze vertolking op zijn juiste waarde ten prijs stelde, als bij de muzikanten die gelukkig en fier waren over het geleverde werk en het geboekte succes!
Spijtig genoeg, aan alles komt een einde en dit betekent het slot van onze activiteiten voor 2007. Zoals in ieder jaar heb ik een raar gevoel bij de idee dat het voorbij is, dat ik ook nog drie weken zal moeten wachten vooraleer ik iedereen terug zal zien en de repetities zal hervatten, maar ik ben ook blij dat ik dit muzikaal weekeinde kon beleven. Dit muzikaal jaar zal mij nog eens prachtige herinneringen en een hoofd vol muziek gebracht hebben.

Een dank aan de chef, de muzikanten, de zangeres en aan allen die in de schaduw of in het licht gewerkt hebben om van onze eindejaarsconcerten een daverend succes te maken !