- Ster: Welke was uw beroepsactiviteit?

Pierre: Eerst schilder in het bedrijf van mijn vader, daarna bediende bij Sabena. Ik was ook meerdere keren werkzaam als beroepsmuzikant, onder andere op tournee voor Bobbejaan Schoepen (met Jean Walter en kleine Janneman).
Later twee jaar als orkestleider en persoonlijke begeleider van Bobbejaan in Bobbejaanland. Ik was ook twee jaar werkzaam in het M.M.T. (Mechels Miniatuur Theater). Ik speelde zes jaar in het orkest van Theo Mertens, en had jaren een eigen orkestje.

- Ster: Wanneer en hoe begon je muziek te spelen ?

Pierre: Als kleine pagadder van zeven jaar ging ik mede met Papa , naar de herhalingen van de Fanfare Gevaertskring in Machelen. Vader speelde trompet, en leerde mij de eerste nootjes tussen de soep en de patatten. Dat ging nogal vlot, en een paar weken later vroeg Papa mij ,welk instrument ik graag zou bespelen. Moeder hoorde heel graag accordeon, en dus werd het accordeon. Ik was toen dus amper zeven .

- Ster: Nu speel je sax tenor, waarom heb je de tenor saxofoon gekozen?

Pierre: Feitelijk heb ik zelf daar niet voor gekozen. Ik speelde rond de jaren vijftig in het dansorkest van Harry Bal (met de trombonist Roger Squinquel, die nog in "De Ster" speelde) Deze Harry Bal was toen zeer bedrijvig in de Harmonie van Machelen. Op zekere dag kwam hij me thuis opzoeken en hij had een tenor-sax bij. Hij wist me toen te overhalen om dat instrument eens te proberen, en na enkele weken zat ik aan de pupiter. Ik heb nooit les gekregen op sax.

-Ster: Bespeel je ook een ander instrument ?

Pierre: Ja zoals reeds gezegd de accordeon, nu is dat synthesizer geworden, dan een beetje piano, een beetje klarinet, een beetje gitaar, enz, enz...

- Ster: Hoe heb je de STER leren kennen en sedert wanneer speel je er ?

Pierre: Dat is de schuld van Edouard Schoovaerts, de vader van onze chef. Edouard en zijn zoon Paul speelden namelijk ook in diezelfde harmonie van Machelen, en op zekere dag, tussen pot en pint vroeg Edouard mij of ik eens wou meespelen op een concert van "De Ster" om de pupiter van de saxen wat te versterken. Ik was zo fier als ne gieter dat ik mocht meespelen met zo een formidabele harmonie. ("De Ster" had toen reeds de naam van een van de beste harmonies van het land te zijn) En vanaf de eerste herhaling die ik meedeed voor dat concert ( toen nog met de zeer betreurde dirigent Pierre Weemaels) ben ik blijven plakken aan een zekere Adriaan Van Halle, (beter gekend als "Joinke") Hij werd mijn beste vriend. Dat was over meer dan twintig jaar, en ik zit hier nu nog!!!

- Ster: Wij weten allen, dat het concert in het Paleis voor Schone Kunsten je veel werk bezorgt, en dat we zonder je hulp, de talrijke artisten niet zouden begeleiden. Kun je aan onze talrijke lezers uitleggen hoe dit gebeurt?

Pierre: Eerst en vooral moet ik bekennen dat ik me zeer gevleid voel dat ik gevraagd word om deze bewerkingen te verzorgen. Hoe dit gebeurt, is heel moeilijk uit te leggen. Het is gewoon kennis van akkoorden, de tessituur van de verschillende instrumenten kennen, een beetje inspiratie, en een echtgenote die uren en uren muisstil kan blijven, terwijl ik aan die stukken zit te werken.

- Ster: Hoe beleef je de hervaring van het Paleis voor Schone Kunsten ?

Pierre: : Ik denk dat er niet veel harmonies zijn, die mogen zeggen dat ze al zo veel jaren met groot succes in "den beaux arts" spelen, en ik ben heel fier, dat ik mag deel uit maken van zo een formidabele groep muzikanten.

- Ster: Waarom is je hobby je beroep niet geworden ?

Pierre: Wel, zoals hierboven reeds gezegd, heb ik wel meermaals beroeps geweest, maar in die tijd was kiezen voor beroepsmuzikant, zo een beetje den avonturier spelen. De sociale toestand van een beroeps was toen gewoon catastrofaal. Geen ziekenkas, geen pensioen, geen kinderbijslag, geen werkloosheidsuitkering, kortom avontuur. Ik was op dit ogenblik reeds gehuwd, en ik koos dus voor meer zekerheid, dus geen beroepsmuzikant. Ik kan u verzekeren dat dit niet de gemakkelijkste oplossing was, want een vaste job combineren met het nachtwerk van een muzikant, gaat altijd ten koste van uw slaap en gezondheid. Ik kan er van meespreken!!!

- Ster: Speel je ook met een andere groep ?

Pierre: Ik speelde in de K.H. St Cecilia van Machelen, Paul Schoovaerts was daar toen eerst muzikant, later dirigent . Ik zat aan de pupiter toen Paul zijn eerste maat als dirigent sloeg, en ik heb hem toen gevolgd in zijn hele loopbaan, in alle maatschappijen waar hij dirigeerde zat ik aan de pupiter. Eerst "De Ster", dan de Brussels Concertband van Haren, dan de K.H. St Cecilia van Humbeek, dan de K.H.Cecilia van Vilvoorde. Nu speel ik alleen nog in "De Ster" en in de K.G.H. van Bredene

- Ster: Welke muziekstijl luister of speel je het liefst ?

Pierre: Ik kan elke muziekstijl apprecieren, behalve de huidige tjingel tjangel, zonder enige vorm van melodie, waar een thema van vier maten herhaald word tot in de eeuwigheid. Kan ik geen muziek noemen. Geef mij dan maar de melodieuze muziek van onze jonge tijd.

- Ster: Wanneer deze Ster’mania verschijnt, zul je naar Bredene verhuisd zijn. Waarom een dergelijke beslissing ?

Pierre: : Ik laat mij, met mijn 76 jaar, stilletjes uitbollen, en ik hou heel veel van de kust. Ik werd ook al verwelkomd door een paar goede vrienden in de harmonie van Bredene, en ik vind hier ook wel mijn draai

- Ster: Betekend dat, dat we je niet meer aan de pupiter zullen zien?

Pierre: Absoluut niet, ik zal natuurlijk al de herhalingen en concerten niet meer meespelen, maar als "De Ster" me nodig heeft, zal ik er zijn, in de mate van het mogelijke natuurlijk. Het ergste zal wel zijn ,dat ik Monique zal moeten missen aan mijn zijde!!!

- Ster: Wat zou je aan de muzikanten willen zeggen?

Pierre: Wees fier op "De Ster". Voor mij was het (en is het nog steeds) een grote eer, een genoegen om met jullie te mogen musiceren.