«DE STER » in Luxemburg

, door Leontine Donders

Zondagmorgen, 06 u. 30.Met ontroering denk ik aan de vtienden die zeer vroeg hebben moeten opstaan om van Brussel om 7 uur te moeten vertrekken. Ik neem het er nog lekker van want ik zal maar in Marche in de car stijgen. En vermits bijna alle muzikanten stipt waren, komt de car ook stipt aan.

Mooi weer, aangenaam rijden, het is rustig in de car. Men merkt dat de mensen vroeg opgestaan zijn.
Probleemloze aankomst in Luxemburg. Eerst hebben wij het gehele materieel over 250 meters moeten sleuren: de car had geen toegang op de Place d’Armes. Nog gelukkig dat Cyriel met zijn wagen de aanhanger trok, en dat het zwaarste zich er in bevond. Ik zelf was overgelukkig dat de kas van mijn bas met wieltjes uitgerust is. Gelukkik zijn deze die piccolo spelen. Ze komen niet buiten adem op de kiosk.

Een bijna volmaakt concert. Bijna, want ik was blijkbaar in het vel van Robert Van Assche gekropen! Voor de “bis” had ik reeds mijn farde gesloten. In mijn haast om ze opnieuw te openen hebben ik mijn pupiter doen vallen die op twee millimeters na een sax baryton had meegenomen. Daar de pupiters op de Place d’Armes van versterkt staal van Arcelor vervaardigd zijn, heeft dit veel lawaai gemaakt. De trompettisten hebben ervan gebeefd en grote schrik gehad. Duizend maal excuus! Ik zal het niet meer doen.

Na het concert hebben wij de tijd gekregen om onze dorst te stillen. Brandstof is zeker goedkoper in het Groot Hertogdom, maar met een Pils tegen 2,50 Euro is het een goede manier om het verbruik ervan te verminderen! Wij hebben allen een mooi kaartje getekend voor onze Voorzitter. En hij heeft er twee gekregen: de medereizigers niet muzikanten voelden zich beledigd dat ze de kaart van de muzikanten niet mochten ondertekenen. Ze hebben er dan een andere gestuurd, die de muzikanten niet mochten ondertekenen.

Terug naar de car, richting Grevenmacher. Uitstekend middageten, aangename sfeer, onze gewone lawaaimakers (ze zullen zich herkennen) hebben er goed aan medegewerkt. Verrassing: een daverende “Happy Birthday” voor onze paukeniste, Marie, die zich daarop helemaal niet verwachtte. Ik onthoud de zin van een van onze lawaaimakers die ons gevraagd heeft een vroom gevoel te hebben voor onze Voorzitter die met een bloedneus zat terwijl wij goede wijn dronken...
Wat de wijn betreft:
3 Pilsjes op de Place d’Armes: 7,50 Euros
Een literfles (goede) Riesling: 8 Euros
Van het prijsverschil hebben wij rijkelijk genoten.
Voor allen die ons niet hebben kunnen vergezellen, vergeet de naam van het restaurant niet: le MOSELLAN. Op eerste zicht heeft hij niets uitzonderlijks, maar men kan er echt smullen en het is niet duur. Ik zal er trouwens zeker en vast terugkeren.

300 meters terug, en bezoek van de kelders van Bernard Massart. Hier het verhaaltje van de dag. Wij worden aan een knappe (vrouwelijke) gids toevertrouwd voor het bezoek. De arme, het was slechts de derde dag dat ze dit deed, ze was dus nog tamelijk onzeker. Gelet op de omvang van onze groep, vroeg ze ons telkens dichter bij te komen. En, tot haar grootste ongeluk, wie stond juist naast haar? Constant, die, die, uit zijn grootte, altijd aan het mikken was naar wat men zich kan voorstellen. Als destabiliserend element bestaat er niets beters. Had het arme meisje een muizengat gevonden, zou ze er zeker ingekropen zijn. Ah, de schaterlach!
Na de gepaste wijnproeverij (en enkele goede aankopen) werd de reis voortgezet naar Echternach, onder de regen. Enige ritjes op de kermis (de vorige dinsdag had de beroemde processie plaats gevonden), twintig minuten wachten op de telaatkomers (altijd dezelfden) en terug naar Brussel.

Een groot dankwoord aan Bernard Laporte (Nono, voor de ouderen). Hij richtte voor ons een prachtige dag in. Hij ontdekte het restaurant en organiseerde het bezoek van de kelders. Hij heeft Willy Janssens vervoerd in een wagen die met zijn standing overeenstemde. Nono, je woont ver van ons, maar je wordt nog steeds beschouwd als een lid van de STER. Wij zouden meer mannen als jij nodig hebben.
Ik heb jullie in Marche verlaten.
Mooie, zeer mooie dag.

Gilbert